Groningen, Friesland, Drenthe, Overijssel en op speciaal verzoek

Betsy Heij-Beverdam 28 maart 1938 - 7 juli 2018

Date of Funeral

13 juli 2018

De oude bomen, zwaar en moe
Neigen naar de herfst toe
In deze lome zomer
En ik, die altijd lente dacht
Besef dat ginds de winter wacht
En voel me almaar lomer

Het kronkelpad over de hei
Brengt de horizon niet dichterbij
Welk pad ik ook had genomen
Maar alles wat ik tegenkom
Lag ooit achter de horizon
Ik zie wel wat gaat komen

De laatste stad opent haar poort
Ik wandel binnen, ongestoord
En door de smalle straten
Achter de wal aan de andere kant
Zie ik het ongerepte land
Van mens en dier verlaten

Dan zit ik neer
En rust wat uit
Tevreden dat ik het halen kon
Want in de verte
Weet ik de eeuwig groene velden
Voorbij de laatste horizon

Terwijl Esther haar moeder Betsy al ernstig ziek was, brak ze daarbij ook nog eens haar enkel. Ze kon niet langer thuis blijven. Eigenlijk moest ze naar een verzorgingshuis. De optie om met Esther mee te gaan en daar te blijven werd niet met gejuich ontvangen. “Als het niet te moeilijk is, doe maar wat het makkelijkst is”. Esther woonde destijds nog met haar gezin in Erica, waar ze een vakantiepark met luxe huisjes runde.

Betsy is meteen op bed komen te liggen, waar ze nog van de vogeltjes in de tuin genoot. Negen dagen, langer heeft ze niet van het uitzicht mogen genieten. Haar gebroken enkel bleek een ernstig voorteken. Na haar overlijden bleef ze bij Esther thuis, op bed opgebaard. Het gezin Heij was verspreid door Nederland gaan wonen, maar nu waren ook broers Kees en Gerard voortdurend aanwezig. Ze verbleven allebei, met hun gezinnen, in een huisje op het vakantiepark bij Esther.

Esther: “Wat een fijne periode was het! Het heeft de familieband versterkt, en ma zou dit fantastisch hebben gevonden. De uitvaartkist werd gezamenlijk getimmerd. Wat een lol hebben we nog beleefd, en wat  hebben we veel dingen besproken. Het was juli, hartje zomer en ontzettend warm.

Als vanzelfsprekend moest de uitvaart van ma in de tuin worden gehouden. Zonder tijdsdruk, en in een vertrouwde omgeving. Mijn neef zei naderhand; Esther, mag ik zeggen dat ik het erg gezellig vond? Dat is waar het om ging. Natuurlijk hadden we verdriet, maar er was bovenal ruimte voor ontmoeting. En het  ophalen van herinneringen. Wij hebben ma tot in de ovenruimte begeleid, met alleen kinderen en kleinkinderen”.

Met het organiseren van deze bijzondere uitvaart was het zaadje ontkiemd. Esther ging de uitvaart in. Katja heeft destijds de uitvaart van haar moeder begeleid. Nu zijn ze collega’s en werken ze graag samen.

De familie Heij was hun tijd ver vooruit. Hun dierbare moeder en oma is tot het laatst in haar vertrouwde omgeving gebleven. En het afscheid was informeel, met een hapje en drankje. Betsy was dol op gezelligheid, ze had dit prachtig gevonden 💖

Informeel afscheid in de tuin

Leave a Condolence

× Contact